-
1 νεωτερίζω
νεωτερίζω, Neuerungen machen, neuern, bes. im Staate, Unruhen, Aufruhr anfangen; μὴ σφῶν πέρι νεωτερίζειν, Thuc. 1, 58; πρὸς τοὺς συμμάχους, 1, 97; εἴς τινα, sich an Einem vergreifen, 2, 3; und trans., τὴν πολιτείαν, in der Staatsverfassung Neuerungen vornehmen, 1, 115; περὶ γυμναστικήν, παρὰ τὴν τάξιν, Plat. Rep. IV, 424 b; τοὺς παῖδας τοὺς ἐν ταῖς παιδιαῖς νεωτερίζοντας, Legg. VII, 798 c; Xen. Hell. 2, 1, 7; öfter bei Sp., gew. absol., wie Pol. 5, 29, 9; Luc. Prom. 12; Plut.
-
2 παιδιά
παιδιά, ἡ, Kinderspiel, Scherz ( παίζω); Eur. Troad. 975; Ar. Plut. 1056; τοὺς παῖδας τοὺς ἐν ταῖς παιδιαῖς νεωτερίζοντας, Plat. Legg. VII, 798 c; παιδιὰς παίζειν καλλίστας, ib. 803 c; Ggstz von σπουδή, Rep. X, 602 b u. öfter, wie ἀνάπαυλα τῆς σπουδῆς γίγνεται ἐνίοτε ἡ παιδιά, Phileb. 30 e; καὶ γέλως, Xen. Cyr. 1, 3, 18; vgl. Arist. rhet. 2, 3, 3; auch von Kampfspielen u. dgl., μαχητικαί, αὐλητικαί, ἐριστικαί, 1, 11, 3; oft bei Sp., wie Plut. – Auch übertr. wie bei uns, ὥςτε σοι τὸν νῠν χόλον παρόντα μόχϑον παιδιὰν εἶναι δοκεῖν, ein Kinderspiel, Aesch. Prom. 314; vgl. Luc. Tox. 36; auch ἐν παιδιᾷ τὸ πρᾶγμα ἐποιοῦντο, ib. 22.